ارزیابی عدالت اجتماعی در طرح منظر شهری محله خو ب بخت، منطقه 15 شهرداری تهران

عدالت اجتماعی و به ویژه نحوة ارزیابی و سنجش آن از موضوعاتی است که علی رغم توجه مطالعات بسیار و مناقشات پردامنه، هنوز از مباحث پیچیده به حساب می آید و وفاق چندانی بر سر آن ایجاد نشده است. مقالة حاضر، کوششی به منظور تدوین چارچوبی برای ارزیابی عدالت اجتماعی در طرح های شهری است. بدین منظور، این مقاله معیارهای منبعث از دو دستگاه تحلیلی مبتنی بر اندیشه های جان راولز و دیوید هاروی را به عنوان چارچوب نظری خود برای سنجش عدالت اجتماعی برمی گزیند و بر اساس آن، به ارزیابی عدالت اجتماعی در طرح منظر شهری محلة خوب بخت منطقه15 شهرداری تهران می پردازد. براین اساس، پرسش اصلی تحقیق این است که «آیا طرح منظر شهری محلة خوب بخت منطقه 15 شهرداری تهران عادلانه است یا خیر؟» یافته اصلی تحقیق، چارچوبی است که می تواند موضوع عدالت اجتماعی را به عنوان پدیده ای فسلفی در طرح های شهری ارزیابی نماید. این ارزیابی کمک می کند که بتوان فرآیند توسعه را کنترل کرد و میزان دستیابی به عدالت را در نتیجه اجرای طرح تشخیص داد. بر این اساس، در سنجش عدالت اجتماعی در طرح منظر شهری محلة خوب بخت، یافته های این تحقیق، نشان می دهد که این طرح نتوانسته است به طور کامل متضمن تأمین عدالت اجتماعی باشد.